Je gedraagt je altijd als een gast

De zin die een collega ooit eens tegen haar zei en in haar is blijven resoneren. Ze kon het al die tijd niet plaatsen.

Wie ben ik nou werkelijk? Een vraag die zich de laatste tijd in haar aandient. Haar leven is op orde, ze heeft een goeie baan, een fijn gezin met man en kinderen. En toch is er ‘iets’ dat maakt dat ze zich die vraag stelt.

Ze heeft de TMA analyse gedaan en vandaag ontmoeten we elkaar om de rapportage te duiden. We doen dit in het kader van een teamdag met het team waar ze deel van uitmaakt. Een team van beleidsmedewerkers die vooral op inhoud met elkaar samenwerken.

De wens van het team is om meer verbinding met elkaar te ervaren, elkaar beter te leren kennen en meer gebruik te maken van elkaars talenten. Een wens waar ik blij van wordt en waar ik met plezier mee aan de slag gaan. Inmiddels heb ik al haar collega’s gesproken en zij is de laatste.

We zoomen in het gesprek in op haar talenten en onderzoeken hoe zij die inzet. Ze heeft een grote behoefte om zich in te leven in de ander, ze wil graag weten hoe de ander erbij zit. Ook is er de behoefte om coöperatief te zijn. En overweegt ze graag alle belangen voordat ze een besluit neemt. Dat zien we ook weer terug in haar behoefte om te weten wat er in de groep speelt, wat ZE willen staat voorop. Ze zet zich altijd in om het beste resultaat te behalen en wil daar ook in gezien worden. Ze wil dat alles op tijd geregeld is en hoort graag van anderen dat ze het goed doet. Liever alles te vroeg klaar dan de kans lopen dat het niet op tijd klaar is.

Het lijkt alsof ze zichzelf steeds ten dienste stelt van anderen. Als ik dit benoem en haar de vraag stel “waar blijf jij?”, zie ik het kwartje vallen. “Nu begrijp ik wat mijn collega bedoelde”. Als  dochter van een Nederlandse vader en een Ghanese moeder was ze onbewust heen en weer aan het laveren. Opgegroeid in Nederland, maar opgevoed met Ghanese tradities. Het schakelen tussen twee culturen was een tweede natuur geworden, waarin ze een stuk van haar eigen identiteit had opgegeven. Niet zo vreemd dat ze zich de vraag stelt wie ze nu werkelijk is. Dit gesprek over haar drijfveren en talenten gaf haar een groot inzicht. De vraag “wat wil Ik” gaat ze zich vaker stellen en daarna luistert ze naar wat haar hart haar ingeeft.

Als je thuis bent bij jezelf, kun je goed voor gasten zorgen.

Je talenten hebben een verhaal te vertellen. Het kan helend zijn om ze eens vrij aan het woord te laten en te luisteren naar hun verhaal. Het maakt dat je begrijpt waarom je doet zoals je doet en geeft ruimte om dit zonder oordeel te omarmen.